Στὴν τραγῳδία τοῦ Πάθους τοῦ Κυρίου,
ὑπάρχει μία μορφὴ ποὺ ἀνήκει στοὺς δευτεραγωνιστὲς τοῦ Πάθους, ἀλλὰ στὴν οὐσία
ἐκφράζει πολλὰ περισσότερα ἀπὸ τὸν ἑαυτό της.
Εἶναι ὁ Ἰωσὴφ ἀπὸ Ἀριμαθαίας,
βουλευτὴς ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, κρυφὸς μαθητὴς τοῦ Ἰησοῦ, ὁ ὁποῖος «τολμήσας
εἰσῆλθε πρὸς Πιλάτον καὶ ἠτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ». Τὸ ζήτησε, τὸ πῆρε, τὸ
ἔθαψε! Μὲ μία ἁπλότητα στ᾿ ἀλήθεια συγκινητική, ἀποδεικνύει τὴν ἀγάπη τοῦ πρὸς τὸν
νεκρὸ Διδάσκαλο, ἀλλὰ καὶ ταυτόχρονα ὅτι
δὲν χρειάζεται νὰ εἶναι κανεὶς στὸ προσκήνιο γιὰ νὰ προσφέρει αὐτὸ ποὺ ἡ καρδιὰ
τοῦ νιώθει.
«Εὐσχήμων» χαρακτηρίζεται ὁ Ἰωσὴφ ἀπὸ
τὸν εὐαγγελιστή, ποὺ σημαίνει ξεχωριστός, διαλεχτός, ἀρχοντικός.
Κανεὶς δὲν θὰ περίμενε ἀπ᾿ αὐτὸν νὰ
δείξει μία τέτοια τόλμη, ὡστόσο τὰ θαύματα γίνονται ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ δὲν τὸ
περιμένει κανείς!
Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἴσως εἴμαστε
στὴν ἴδια κατηγορία μὲ τὸν Ἰωσήφ, εὐσχήμονες. Ἔρχεται ὅμως ἡ στιγμὴ ποὺ
καλούμαστε νὰ δείξουμε τὴν τόλμη τοῦ Ἰωσήφ!
Καὶ τότε, ὅπου καὶ νὰ βρισκόμαστε, στὸ
ἐργασιακό, τὸ κοινωνικό, τὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον, ὅπου κι ἂν ἀγωνίζεται ὁ
καθένας μας, ξυπνᾶ μέσα μας αὐτὴ ἡ τόλμη, ξαναβρίσκουμε ἕνα νεανικὸ θάρρος ποὺ
πηγάζει ἀπὸ τὴν πίστη στὸ γνήσιο, τὴν πίστη σ᾿ Αὐτὸν ποὺ βλέπουμε νὰ παθαίνει,
νὰ πεθαίνει, νὰ θυσιάζεται γιὰ μᾶς, καὶ ξυπνᾶ μέσα μας ὁ εὐσχήμων ποὺ κρύβουμε!
Δὲν λείπουνε οἱ εὐσχήμονες σήμερα, οὔτε
θὰ λείψουνε ποτέ!
Ἡ παρουσία τοῦ Ναζωραίου δὲν θὰ πάψει
ποτὲ νὰ λειτουργεῖ μυστικὰ καὶ ἁπλὰ στὶς ψυχὲς τῶν πολλῶν, ὅπου κι ἂν
βρίσκονται, μὲ ὅ,τι κι ἂν ἀσχολοῦνται!!